Richtingsgevoel van een steen

Hi all, 

De tijd vliegt voorbij. Ik zit nu al op 1/3 van mijn stage. 
Het gaat allemaal hel snel!

Iedereen die een kaartje - of zelfs een pakketje -  heeft gestuurd, heel erg bedankt. Het helpt heel erg om thuis minder te missen! En het laat ook zien dat jullie mij niet helemaal vergeten zijn. Alle collega's vinden pepernoten allemaal heel lekker, ik heb er dan ook maar een paar gehad ;). 

Mijn stage wordt ook steeds leuker, ik leer iedereen steeds beter kennen. Iedereen leert mij ook steeds beter kennen, dus er komen ook steeds meer onderlinge grapjes. Iedereen hier denkt dat de manier waarop ik mijn naam uitspreek heel grappig is. Elke keer als ik de telefoon opneem met; 'Meeting and events, Fleur speaking, how may I help' hoor je iedereen op de achtergrond iedereen; 'Fleur Fleur'. Ze vinden dat ik mijn naam uitspreek als een uil (dus als jullie je afvragen, hoe klinkt een uil als hij zou kunnen praten, zoals ik praat dus). Heel jammer dat ik geen spraakberichten toe kan voegen, anders had iedereen mee kunnen genieten. Niet alleen mijn directe collega's op kantoor noemen me nu 'Fleur', maar ook iedereen van F&B en receptie. Het werk dat ik moet doen tijdens mijn stage wordt ook steeds leuker. Ik krijg meer verantwoordlijkheden en krijg meer dingen om te doen! 

Ook is het hier minder koud dan de vorige blog. Ik heb het knopje gevonden die ervoor zorgt dat de centrale verwarming aan gaat. Ik heb een paar warme truien gekocht, dus gelukkig - tot nu toe - nog geen elektrisch deken nodig. Maar we zitten nu nog in Oktober, wie weet klaag ik straks wel anders.

Opa, oma, papa en mama zijn vorig weekend voor een weekendje langsgekomen. Die vrijdag moest ik gewoon werken, toen zijn we 's avonds lekker wezen eten in het hotel. Zaterdag zijn we met zijn alle naar Londen geweest en hebben we bijna heel Londen gezien. Zondag ben ik met papa en mama naar St Albans geweest, lekker even wat gegeten en ze de stad laten zien. En toen was het alweer tijd voor hun om terug naar huis te gaan. 
In Londen bleek ook wel weer hoe goed mijn richtingsgevoel is. In Apeldoorn heb ik al een TomTom nodig om ergens te komen. Maar toen we in Londen bij het Piccadilly Circus stonden en ik naar de wc moest, bleek maar eens dat ik ook met Google Maps verdwaald kan raken. Via Google Maps stond dat het 2 minuten lopen was, hoe ik het voor elkaar kreeg weet ik niet, maar ik kwam 30 minuten later uit in China Town. En toen had ik nog steeds geen wc gezien. Gelukkig was het toen nog maar 10 minuutjes lopen terug naar Piccadilly Circus, waar papa, mama, opa en oma zaten te wachten. 

Dat was het wel weer voor deze keer!
Zijn er nog dingen die jullie weten over mijn stage, mijn tijd hier, etc?

Tot de volgende keer.

Liefs,

Fleur